Een gevoelige synthetische huid stelt robots in staat om hun eigen lichaam en omgeving te voelen, een cruciaal vermogen om in nauw contact met mensen te staan. Geïnspireerd door de menselijke huid heeft een team van de Technische Universiteit van München een systeem ontwikkeld dat kunstmatige huid met controle algoritmen combineert en dat gebruikt wordt om de eerste autonome humanoïde robot met volledige lichaamskunsthuid te creëren.
Elke cel is uitgerust met een microprocessor en sensoren om contact, versnelling, nabijheid en temperatuur te detecteren. Met een dergelijke kunstmatige huid kunnen robots hun omgeving veel gedetailleerder en met meer gevoeligheid waarnemen. Dit helpt hen niet om veiliger te bewegen en in de buurt van mensen te werken.
Andere aanpak
Het grootste obstakel bij het ontwikkelen van een robothuid was de rekencapaciteit. De menselijke huid heeft ongeveer 5 miljoen receptoren. Zouden we dit willen nabootsen dan lopen we al snel tegen grenzen aan. Eerdere systemen werden snel overladen met gegevens van slechts een paar honderd sensoren.
Niet continue en door alle cellen
In de toepassing van de Technische Universiteit van München wordt alleen gegevens van afzonderlijke sensoren waarbij waarden worden gewijzigd verstuurd. Het gaat hierbij om Nabijheid, druk, temperatuur en acceleratie. De robot reageert hierbij alleen op verandering. Door AI leert de robot om signalen die constant zijn te negeren.
Toepassen op een robot in zijn geheel
Door de beperking van het aantal signalen en de daarbij noodzakelijk rekencapaciteit is het mogelijk om deze sensoren over de gehele robot aan te brengen. Bijvoorbeeld onder de voetzool waardoor de robot beter op 1 been kan staan.